Z recenzji z premiery duetu Zwicky’ego (Engadiner Nachrichten):
“Urodzony w Bazylei Conrad Zwicky (*1946), znany na polu instrumentalnym zarówno jako altowiolista, jak i organista, napisał specjalnie dla obu słowackich artystów duet na skrzypce, którego prawykonanie odbyło się tego wieczoru (w obecności kompozytora). Także i w tym utworze słychać było wirtuozerię par excellence, a także – zgodnie z dzisiejszymi trendami – dużo dysonansów, efektownych akcentów, bladych, przeciążonych tonalnie dźwięków i gwałtownych zmian nastroju (“Danse bizarre”). Znakomicie wykonana kompozycja w pełni zachwyciła publiczność – skądinąd nie zawsze skłaniającą się ku nowoczesnym brzmieniom – i nie pozostawiła wątpliwości, że duet Zwicky’ego wzbogacił tego wieczoru literaturę muzyczną o niezwykle interesujące dzieło.”
_____________________________________
Schweizer Musikzeitung (nr 3 / marzec 2004, tłumaczenie z francuskiego)
Urzekająca muzyka
Conrad Zwicky jest muzykiem o wszechstronności, która staje się rzadkością w naszych czasach, kiedy wszędzie wymaga się specjalizacji: W najlepszej tradycji XVII i XVIII-wiecznych kapelmistrzów komponuje, dyryguje, uczy i gra na kilku instrumentach. Jego styl, nie będąc banalnym, jest przejrzysty, a jego utwory są napisane tak, by można je było zrozumieć i pokochać od pierwszego przesłuchania. Charakterystyczną cechą jego języka muzycznego są efektowne, pełne temperamentu rytmy ostinatowe; dla kontrastu nakładają się na nie lub następują po nich dobrze poprowadzone melodie, których harmonie poruszają się w poszerzonej przestrzeni tonalnej.
Bartók i Szostakowicz, podziwiane przez Zwicky’ego wzorce, są wszechobecne; od czasu do czasu prześwitują Prokofiew i Hindemith. Każda część ma swój własny charakter w sprawdzonych schematach klasycznych form (Allegro – Lento – Scherzo – Vivace) – jasna orientacja dla słuchacza. Widać w tym również doświadczenie kompozytora jako wykonawcy i pedagoga: każdy instrument potraktowany jest zgodnie z jego możliwościami i charakterem, trudności techniczne są do pokonania nawet dla zaawansowanych amatorów. Efektem jest muzyka, która “dobrze brzmi” i którą każdy zespół smyczkowy może umieścić w swoim programie – z pewnością odnosząc sukces.
Etiudy orkiestrowe są chyba najbardziej urzekającymi utworami na płycie ze względu na ich ujmującą zwięzłość. W nagraniu zespołu razi czasem zbyt ostre, zbyt wyraziste brzmienie smyczków (tu szczególna pochwała dla Petra Sklenki), a poszczególnym rejestrom brakuje czasem jednorodności. A jednak: ta płyta rekomenduje się jako dobre spotkanie ze stylem kompozytorskim, który zasługuje na uwagę.
Pierre-Alain Chaot (Trad. Wiediscon)
———————-
Koncert organowy w Menzingen (ZG) w dniu 15.5.2022 r. Na bis zagrano “Miniaturern über Schweizer Volkslieder” Conrada Zwicky’ego. Krytyk był wyraźnie zachwycony:
“Jeden z nich zagrał – i to była prawdziwa muzyczna gratka – “Vo Luzern gäge Wäggis zue” na bis. “Vo Luzern gäge Wäggis zue, ol-la-di-ho, hol-la-di-ho, brucht me wäder Strümpf no Schueh”. Na kościelnych organach! Z instrumentem dętym! Grają polscy muzycy!”